Afgelopen week eindigde met weinig positieve geluiden. Peter R. de Vries kwam te overlijden als gevolg van de aanslag op hem, Limburg had te kampen met heftige wateroverlast en de coronabesmettingen blijven oplopen. Een beschouwing op die drie elementen.

Aanslag op Peter R. de Vries

Soms zie je van die berichten op de telefoon binnen komen die je een paar keer moet lezen om te beseffen wat er staat. Dat was zo met de aanslag op Peter R. Waarom zou je een journalist na een opname neerschieten? Die verbazing wordt ongeloof en naderhand besef je wat dit zegt over de criminaliteit in ons land. Het doden van een advocaat, Derk Wiersum, twee jaar geleden was al een forse overschrijding van alle normen en elk fatsoen. Iedereen heeft recht op een gedegen verdediging en deze manier van angst aanjagen is onaanvaardbaar.

De georganiseerde criminaliteit is de laatste jaren gewelddadiger geworden, de belangen worden groter en de politie weet vaker raak te prikken waardoor de spanning en de belangen nog groter worden. Die gewelddadigheid zie je terug in het aantal schietpartijen, liquidaties en bijvoorbeeld een martelkamer die gevonden is bij de Wouwse Plantage. Ook in onze stad zien we helaas weleens schietpartijen die volgens de krant te relateren zijn aan de georganiseerde criminaliteit.

Een aanslag op een journalist raakt niet alleen de rechtsstaat en alle fatsoen, maar is ook een moment om stil te staan bij het werk van journalisten. Zij doen verslag en speuren naar nieuws, dat nieuws is niet altijd positief of in het belang van de betrokkene maar wel ontzettend belangrijk. Journalisten zijn de extra controle op de macht, op ontwikkelingen en op de samenleving. We zien dat journalisten steeds meer belaagd worden omdat zij hun werk doen. Bij de NOS gaan ze soms al zonder herkenbare tekens op pad, journalisten worden bedreigd of aangevallen of het werk wordt ze onmogelijk gemaakt. Daar moet de overheid stevig tegen optreden, want zonder luis in de pels ontbreekt de onafhankelijke controle op de macht en instituties en kan de samenleving niet goed functioneren.

Wateroverlast Limburg en klimaatmaatregelen

Limburg kreeg dit weekend te maken met flinke wateroverlast omdat er veel te veel water door de Maas en de Roer kwam. Huizen, winkels en hele gebieden kwamen onder water te staan en de schade is enorm. Ondanks alle investeringen die de afgelopen jaren op verschillende gebieden zijn gedaan om dijken te versterken en het water meer ruimte te geven ging het toch goed fout.

Het water was er nog maar net of allerlei groene partijen en instanties vielen over elkaar heen om met een vingertje te wijzen naar het, in hun ogen te slappe, klimaatbeleid. Als we eerder hadden gehandeld was dit te voorkomen geweest.

Maar dat is naar mijn mening te makkelijk. Ja, klimaatverandering zorgt voor extremer weer en daar is de wateroverlast in Limburg een gevolg van. Maar waar het klimaat langzaam verandert, zal ook de samenleving langzaam veranderen richting duurzaam leven. Het belangrijkste in de energietransitie is namelijk dat mensen de stappen ook kunnen zetten. Groene partijen gaan er soms te gemakkelijk vanuit dat mensen allemaal maar kunnen investeren in elektrische auto’s, zonnepanelen, isolatie en andere maatregelen. Maar dat vraagt nogal wat investeringen die gezinnen ook af moeten wegen tegen het vervangen van een wasmachine, studiekosten van kinderen of de noodzakelijke vervanging van de auto.

De klimaatopgave is ook geen Nederlands probleem, de hele wereld moet meedoen. Wij zetten de eerste stappen, maar anderen moeten ook mee. Het water gaat namelijk echt niet kijken welk land meer aan groene energie doet om dan naar een ander land te gaan. Het grootschalig opwekken van duurzame energie heeft een enorm effect op ons landschap en ons ruimtegebruik. Rücksichtslos op korte termijn windmolens en zonnevelden neerleggen voor een periode van tientallen jaren kan enorme effecten hebben op het gebruik van onze ruimte. Een goede afweging is daarbij van belang, net als duidelijkheid over de effecten op de natuur en gezondheid. Niet voor niets hebben wij als VVD een afstand van minstens een kilometer bedongen bij nieuwe windmolens. Dit om de overlast zo veel mogelijk te beperken. Voor het klimaatbeleid is dus het adagium ‘Haastige spoed is zelden goed’ uitstekend van toepassing. We moeten stappen zetten, maar wel in een acceptabel tempo.

Stijgende coronabesmettingen

Na het verder versoepelen van de coronamaatregelen half juni is het aantal besmettingen weer flink gestegen. Je kunt je best de vraag stellen of de versoepelingen niet te vroeg zijn gekomen, aangezien een groot aantal mensen nog niet volledig gevaccineerd is en omdat de Delta-variant oprukt, maar aan de andere kant waren we ook wel toe aan meer ruimte en meer mogelijkheden.

Wat mij dan wel enorm irriteert is het gebrek aan zelfstandig nadenken en verantwoordelijkheid nemen door mensen. Omdat het kabinet zegt dat er meer mag hebben een aantal mensen het idee dat alles weer mag, gebruiken ze elkaars QR-codes om ergens binnen te komen en verwijzen ze naar de overheid als ze toch besmet raken.

Dat er meer mag wil niet zeggen dat alles moet. Je moet nog steeds zelf nadenken en afwegen wat wel en wat niet verstandig. Met name onder jongeren is dat gebrek aan zelf nadenken tenenkrommend. Corona verslaan we niet door te kijken naar wat het kabinet wanneer zegt, maar door in ons gedrag bewust te zijn van het rondgaande virus en daar zelf handig in te opereren. Ik hoop dat de komende weken de vaccinaties in hoog tempo gezet blijven worden, zodat de besmettingen en de opnames in ziekenhuizen weer gaan dalen.